Yonatan'la Davut'un Dostluğu
1.Sa.20: 1 Davut Rama’nın Nayot Mahallesi’nden kaçtıktan sonraYonatan’a gitti. Ona, “Ne yaptım? Suçum ne?” diye sordu, “Babanakarşı ne günah işledim ki, beni öldürmek istiyor?”
1.Sa.20: 2 Yonatan, “Bu senden uzak olsun, ölmeyeceksin!” diyeyanıtladı, “Babam bana bildirmeden ister büyük, ister küçük olsunhiçbir iş yapmaz. Neden bunu benden gizlesin? Olmaz öyle şey!”
1.Sa.20: 3 Ancak Davut ant içerek, “Senin beni sevdiğini baban çok iyibiliyor” diye yanıtladı, “‘Yonatan ne yapacağımı bilmemeli, yoksaüzülür diye düşünmüştür. RAB’bin ve senin yaşamın hakkı içinderim ki, ölüm ile aramda yalnız bir adım var.”
1.Sa.20: 4 Yonatan Davut’a, “Ne dilersen dile, senin için yaparım” diyekarşılık verdi.
1.Sa.20: 5 Davut Yonatan’a, “Bak, yarın Yeni Ay Töreni” dedi, “Krallabirlikte yemeğe oturmam gerekir. Ama izin ver, ertesi gününakşamına dek tarlada gizleneyim.
1.Sa.20: 6 Eğer baban yokluğumu sezerse ona, ‘Davut aceleyle kendikenti Beytlehem’e gitmek için benden ısrarla izin istedi; oradabütün ailenin yıllık kurban töreni var dersin.
1.Sa.20: 7 Baban, ‘İyi derse, kulun güvenlikte demektir. Amaöfkelenirse, bil ki, bana kötülük yapmaya karar vermiştir.
1.Sa.20: 8 Sana gelince, bana yardım et; çünkü RAB’bin önünde benimleantlaşma yaptın. Suçluysam, beni sen öldür! Neden beni babana teslim edesin?”
1.Sa.20: 9 Yonatan, “Olmaz öyle şey!” diye yanıtladı, “Babamın sanakötülük yapmaya karar verdiğini bilsem, sana söylemez miydim?”
1.Sa.20: 10 Davut, “Baban sana sert bir karşılık verirse, kim banabildirecek?” diye sordu.
1.Sa.20: 11 Yonatan, “Gel, tarlaya gidelim” dedi. Böylece ikisi tarlaya gittiler.
1.Sa.20: 12 Yonatan Davut’la konuşmasını sürdürdü: “İsrail’in TanrısıRAB tanık olsun! Yarın ya da öbür gün bu saate kadar babamın nedüşündüğünü araştıracağım. Babamın sana karşı tutumu olumluysa,sana haber göndereceğim.
1.Sa.20: 13 Ama babam seni öldürmeyi tasarlıyorsa, bunu sana bildiripgüvenlik içinde gitmeni sağlamazsam, RAB bana aynısını, hatta daha kötüsünü yapsın! RAB önceden babamla olduğu gibi seninle de birlikte olsun!
1.Sa.20: 14 Ama sen yaşamım boyunca RAB’bin iyiliğini bana göster kiölmeyeyim.
1.Sa.20: 15 RAB Davut’un bütün düşmanlarını yeryüzünden yok edeceğizaman bile, sen soyuma iyiliklerini sonsuza dek esirgeme.”
1.Sa.20: 16 Böylece Yonatan Davut soyuyla bir antlaşma yaptı ve, “RABDavut’un düşmanlarını cezalandırsın” dedi.
1.Sa.20: 17 Davut’a beslediği sevgiden ötürü Yonatan ona bir daha antiçirtti. Çünkü onu canı kadar seviyordu.
1.Sa.20: 18 Yonatan Davut’a, “Yarın Yeni Ay Töreni” dedi, “Yerin boşkalacağından, yokluğun anlaşılacak.
1.Sa.20: 19 Öbür gün, geçen sefer gizlendiğin yere çabucak git. EzelTaşı’nın yanında bekle.
1.Sa.20: 20 Ben hedefe atar gibi taşın bir yanına üç ok atacağım.
1.Sa.20: 21 Sonra hizmetkârımı gönderip, ‘Git okları bul diye buyrukvereceğim. Eğer özellikle ona, ‘Bak, oklar senin bu yanında,onları alıp buraya getir dersem, gel. Yaşayan RAB’bin adıyladerim ki, güvenliktesin, tehlike yok.
1.Sa.20: 22 Ama hizmetkâra, ‘Bak, oklar ötende dersem, git; çünkü RABseni uzaklaştırmıştır.
1.Sa.20: 23 Birbirimizle yaptığımız antlaşmaya gelince, RAB sonsuza dekseninle benim aramda tanık olsun.”
1.Sa.20: 24 Böylece Davut tarlada gizlendi. Yeni Ay Töreni başlayınca,Kral Saul gelip yemeğe oturdu.
1.Sa.20: 25 Her zamanki gibi duvarın yanındaki yerine oturmuştu. Yonatan karşısında*fj*, Avner de yanında yerlerini aldılar. Davut’un yeriyse boş kaldı.D Not 20:25 Septuaginta “Karşısında”, Masoretik metin “Ayağa kalktı”.
1.Sa.20: 26 Ama Saul o gün bir şey söylemedi. “Davut’un başına bir şey gelmiş olmalı. Dinsel açıdan kirli olsa gerek, evet dinsel açıdan temiz değildir” diye düşündü.
1.Sa.20: 27 Ertesi gün, ayın ikinci günü, Davut’un yeri yine boştu. Bunun üzerine Saul, oğlu Yonatan’a, “İşay’ın oğlu neden dün de, bugün de yemeğe gelmedi?” diye sordu.
1.Sa.20: 28 Yonatan, “Davut Beytlehem’e gitmek için benden ısrarla izinistedi” diye karşılık verdi,
1.Sa.20: 29 “‘Lütfen izin ver. Çünkü ailemizin kentte bir kurbanı var,ağabeyim orada bulunmamı buyurdu. Gözünde lütuf bulduysam gidipkardeşlerimi göreyim dedi. İşte bu yüzden kralın sofrasına gelemedi.”
1.Sa.20: 30 Saul Yonatan’a öfkelenerek, “Seni sapık ve dikbaşlı kadınınoğlu!” diye bağırdı, “İşay’ın oğlunu desteklediğini bilmiyor muyum? Bu kendin için de, seni doğuran annen için de utanç verici.
1.Sa.20: 31 Çünkü İşay’ın oğlu yeryüzünde yaşadıkça ne sen güvenlikteolabilirsin, ne de krallığın. Şimdi adam gönder, onu bana getir. O ölmeli!”
1.Sa.20: 32 Yonatan babası Saul’a, “Neden ölmeli? Ne yaptı ki?” diyekarşılık verdi.
1.Sa.20: 33 Ama Saul Yonatan’ı öldürmek amacıyla mızrağını ona fırlattı. Böylece Yonatan babasının Davut’u öldürmeye kararlı olduğunu anladı.
1.Sa.20: 34 Büyük bir öfkeyle sofradan kalktı ve ayın ikinci günü hiçyemek yemedi. Babasının Davut’u böyle aşağılamasına üzüldü.
1.Sa.20: 35 Sabahleyin Yonatan Davut’la buluşmak üzere tarlaya gitti.Yanına bir uşak almıştı.
1.Sa.20: 36 Uşağa, “Haydi koş, atacağım okları bul” dedi. Uşakkoşarken, Yonatan onun ötesine bir ok attı.
1.Sa.20: 37 Uşak Yonatan’ın attığı okun düştüğü yere varınca, Yonatan,”Ok ötende!” diye seslendi,
1.Sa.20: 38 “Çabuk ol! Koş, yerinde durma!” Yonatan’ın uşağı oku alıpefendisine getirdi.
1.Sa.20: 39 Olup bitenden habersizdi. Olanları yalnız Yonatan’la Davutbiliyordu.
1.Sa.20: 40 Yonatan, silahlarını yanındaki uşağa vererek, “Al bunlarıkente götür” dedi.
1.Sa.20: 41 Uşak gider gitmez, Davut taşın güney yanından ayağa kalktıve yüzüstü yere kapanarak üç kez eğildi. İki arkadaş birbirleriniöpüp ağladılar; ancak Davut daha çok ağladı.
1.Sa.20: 42 Yonatan, “Esenlikle yoluna git” dedi, “İkimiz RAB’binadıyla ant içmiştik. RAB seninle benim aramda ve soylarımızarasında sonsuza dek tanık olsun.” Bundan sonra Davut yolunagitti. Yonatan da kente döndü.
Hz. Musa Kelimullah 